Koniec wakacji sprawił, że zacząłem myśleć o swojej edukacji.

.

Gdy byłem młodszy, wcale nie lubiłem się uczyć...

Szkoła była dla mnie nudna, a nauczyciele wydawali mi się przemądrzali i pretensjonalni (zwłaszcza z matematyki...).

W związku z tym, gdy sam zacząłem uczyć angielskiego, chciałem, aby wyglądało to inaczej.

"Czy można się uczyć i dobrze się przy tym bawić?"

To pytanie, które zadawałem sobie raz za razem.

Z jednej strony uczenie się wymaga dyscypliny, ale z drugiej, nikt nie uczy się skutecznie pod przymusem.

W trakcie pracy z moimi podopiecznymi odkryłem jedną bardzo ciekawą zależność...

Najlepsi z nich, zawsze dobrze bawili się podczas zajęć.

Natomiast, nie było tak od początku.

Gdy zaczynali swoją przygodę z nauką na danym poziomie, nie czuli się komfortowo, a lekcje nie sprawiały im przyjemności.

Dopiero po jakimś czasie odkryli, że mogą czerpać radość z zajęć.

To sprawiło, że moje podejście do nauczania zmieniło się.

Oto dwa wnioski, które zapisałem w swoim notatniku:

1) Rozpoczęcie procesu uczenia się i pierwsze etapy wymagają dyscypliny i konsekwencji.

2) Po zdobyciu odpowiedniego poziomu umiejętności, uczenie się angielskiego staje się przyjemne.

To bardzo podobne do trenowania na siłowni.

Na początku mamy obolałe mięsnie i treningi wyglądają o tak: